بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر درمان کودکان دختر مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه

سابقه و هدف: اختلال بیش فعالی و نقص توجه ( ADHD )، از اختلالات شایع روانپزشکی کودکان است و ممکن است به فرآیند تحول استعدادهای ذهنی و مهارت­های اجتماعی ـ عاطفی کودک آسیب وارد کند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر کودکان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان بود. مواد و روش­ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 120 نفر از دانش آموزان دختر مبتلا به ADHD مقطع ابتدایی شهرستان کاشان در سال 90-1389 انجام شد. بدین منظور ابتدا پرسشنامه­ی علائم مرضی کودکان (CSI-4) که با توجه به ملاک­های تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-IV) تدوین شده است، توسط معلمان و والدین دانش­آموزان تکمیل گردید، سپس تعداد 30 نفر دارای بالاترین اختلال بیش فعالی، به­صورت هدفمند انتخاب شده و با روش بلوک­های تصادفی در گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه­ی تمرینی هوازی اینتروال دویدن، به­مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه به تمرین پرداختند. برای ارزیابی اثر بخشی تمرینات در دو گروه از آنالیز کوواریانس استفاده شد. نتایج: دوازده هفته تمرین هوازی اینتروال دویدن بر درمان و کاهش نشانگان ADHD در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تاثیر معنی­داری داشت (001/0>P). نتیجه­گیری: فعالیت اینتروال هوازی می­تواند به­عنوان یک روش غیر تهاجمی و غیر دارویی تأثیر مثبتی بر کاهش علائم کودکان دارای ADHD داشته باشد.